Όσους πέρασαν όλους τους φοβόμουν
Έτρεμα στο άγγιγμα τους
      φοβόμουν το άγγιγμα τους

Τα χάδια τους τα αποστρεφόμουν
Ένιωθα την αναπνοή μου να σταματάει
Τα πνευμόνια μου να φουσκώνουν  
 στην προσπάθεια τους να "ρουφήξουν" αέρα
                                      αλλά μάταιος κόπος

Πνιγόμουν

Προσπαθούσαν αυτοί που φοβόμουν,
αυτοί οι άλλοι
να με κάνουν να εισπνεύσω το δικό τους οξυγόνο

Υπήρχαμε απλά ως δυο σώματα,
                                   δυο σάρκες
που οι ψυχές τους δεν συναντιόντουσαν

Μου'ταν πιο εύκολο να πέφτω στα τέσσερα
Να μην υπάρχει βλεμματική επαφή κατά τη διείσδυση
Ήταν απλά μέσα ικανοποίησης της αχόρταγης ηδονικής λαχτάρας
                                                                                για ολοκλήρωση

Επανάληψη της συνάντησης μας δεν υπήρξε ποτέ
Μια φορά ήταν αρκετή
Γιατί όταν υπάρχει επαναλαμβανόμενη επαφή,
Θέλοντας και μη,
πρέπει να ανταλλάξεις ένα κομμάτι της καρδιάς σου με ένα δικό τους.
Κι εγώ αρνιόμουν πεισματικά να ζήσω με κάτι δικό τους
Γιατί θα ήταν ένα "δικό τους" ασήμαντο
που θα αντικαθιστούσε το δικό μου πολύτιμο εγώ

Και μετά..που να έβρισκα χώρο να βάλω εσένα?
Το δικό σου "εγώ" δεν θα υπήρχε.