Πέρασαν σχεδόν 3 χρόνια από την τελευταία φορά που δημοσίευσα στο Blog αυτό. Τρία χρόνια  γεμάτα όμορφες αλλά και δυσάρεστες αναμνήσεις. Σχέσεις πού διαλύθηκαν, σχέσεις που συσφίχθηκαν, σχέσεις που δημιουργήθηκαν από την αρχή. . . κι η ζωή μου σαν ένας σταθμός τρένων. Τρένα έρχονται και φεύγουν, κάποια απροειδοποίητα. Από τη μια, άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή σου και σε εκπλήσσουν, σε προκαλούν να τους αγαπήσεις. κι από την άλλη, άνθρωποι φεύγουν, πότε προσωρινά, σ'άλλη πόλη ή σ'άλλη χώρα..κάποιοι για πάντα, σε άλλη διάσταση, σε έναν κόσμο απλησίαστο, τόσο κοντά μας και τοσο μακρινό.

       Το μάθημα που μου δίδαξαν τα τελευταία 3 χρόνια είναι οτι τίποτα δεν κρατάει για πάντα, οτι το "για πάντα" απλά δεν υπάρχει. Είναι κρίμα κι άδικο να αναβάλλουμε το "σ'αγαπώ" ή το κυνήγι των ονείρων μας για αύριο. Ας αγαπήσουμε σήμερα!! Ας το πούμε κι ας το δίξουμε!! Ας αγκαλιάσουμε τους αγαπημένους μας!! Τώρααα!! γιατι το αύριο μπορεί για κάποιους να μην ρθει καν.  Ας κάνουμε πράξη τα όνειρα μας!! Δεν έχει νόημα να δειλιάζουμε κι από φόβο η ανασφάλεια να εγκαταλείπουμε την κάθε προσπάθεια. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στα κακόβουλα σχόλια. Μόνο εμείς, μόνο η καρδιά μας ξέρει τι θέλει!!  Ζήστε το τώρα στο έπακρο!!

 

   Η ευχή μου για φέτος: "what was just a dream before, a distance vision, is now part of your life...you did it!!"

 

    Εύχομαι ολόψυχα σε όλους σας η χρονιά αυτή να είναι η πιο δημιουργική κι ευτυχισμένη χρονιά της έως τώρα ζωής σας!!!!  Και κατα την ανασκόπηση της χρονιάς που θα'χει πέράσει, του χρόνου τον Δεκέμβρη, να ξεστομίσετε ψιθυριστά " I did it".