Δεν μπορώ πια.
Προσπάθησα πολύ. Ίσως και όχι.
Δεν ξέρω τι με στενοχωρεί περισσότερο.
Το πονεμένο τώρα ή το ανύπαρκτο παρόν μου επισκιασμένο από το τυρρανικό παρελθόν,
με μια δόση αθωότητας, λευκής σαν το γάλα,
με τρεις κουταλιές ζάχαρη,
για να μην αισθάνομαι την πίκρα.
Ψευδαίσθηση γλυκύτητας και αν-ύπαρκτου ωκεανού αγάπης.