Περπάτησα σε είδα με είδες σε βρήκα με βρήκες
Χωμένοι κάτω από την άμμο να κυλιόμαστε
στις καλοκαιρινές μυρωδιές της δυστυχίας.
Δυο φέτες καρπούζι και μια αχιβάδα στα μαλλιά
Ένα κογχύλι στο αυτί μας να σιγομουρμουριζει
τον απόηχο μια ξεχασμένης ευτυχίας, μελωδίας γλυκιάς,
σαν άγουρο μούρο.
Σε αγαπώ τόσο όσο δεν αγάπησα κανέναν.
Καθόλου δηλαδή.
Χα γέλασες
Τι καλός που είσαι
Τι όμορφος
Ειδικά όταν τα φώτα είναι κλειστά.
Μου αρέσει να θαυμάζω το γυμνασμένο σου κορμί,
ειδικά αυτές τις δυο φέτες πεπόνι που κρέμονται γύρω σου.
Μα τι λέω η χαζή
Είναι τα σωσίβια σου!!

Εγώ τα πέταξα χρόνια πριν
Κατάλαβα ότι τα μπρατσακια και οι φουσκωτές μπανέλες
γύρω από το κορμί μου καθόλου εύχρηστα δεν είναι.
Τι να την κάνω την προστασία
Δεν χρειάζομαι
Θέλω να είμαι ελεύθερη
Να περπατώ να τρέχω να τραγουδώ να χορεύω να κολυμπώ
να πετώ ανάμεσα στους κινδύνους
Για αν έρθει μετά η ανακούφιση, μετά από τον φόβο και την αγωνιά.
Άλλη μια μέρα που πέθανα, κι όμως είμαι ζωντανή

Με κοιτάς σαστισμένος, σαστισμένη, σαστισμένα.
Τι με κοιτάς τότε.
Αν με θες φίλα με.

Σταμάτα να μου μιλάς
Να μου εξηγείς
Να προσπαθείς να καταλάβω.
Δεν θέλω να καταλάβω
Θέλω να είμαι χαζή τυφλή κουφή
Με βολεύει έτσι
Κι εσένα ακόμα πιο πολύ
Άλλωστε πάντα σου άρεσαν οι ζαβές
που μόνο να ανοίγουν τα πόδια τους ήξεραν
Πότε εκτίμησες εσύ την εξυπνάδα την ευφυΐα,
ποτέ

Χα, κοίτα να δεις, που τελικά ζαβή ζαβή,
καλά την έκανα τη δουλειά μου..