Μου ζητάς να σου σβήσω το φώς,
γιατί σε ενοχλεί στα μάτια..Θές
να σε σκεπάσω μα δεν ρωτάς αν
μπορώ. Φοβάμαι το σκοτάδι..
φοβάμαι τα σκεπάσματα..

Προμηνύουν τον ερχομό ενός νέου
χρόνου..μιας καινούριας εποχής..
ενός νέου κόσμου, που δεν τον θέλω..

Τράβα τις κουρτίνες να μπει φως.
Πέταξε τα σκεπάσματα, δεν κάνει
κρύο. Βάλε στην πρίζα τη σόμπα να
ζεσταθείς αν θές. Πέτα τα τα ρούχα
σου, δεν την καλύπτουν την ντροπή και
τη γύμνια σου.Πάντα γυμνός θα πορέυεσαι
σε τούτον τον κόσμο, έρμαιο των πουλιών
που επιθυμούν να γευτούν τη σάρκα σου.

Μια σταγόνα άρωμα είναι ικανή να τα διώξει
μακριά..Άσε τις τσιγγουνιές, δεν είναι αργά.
Έλα μαζί μου να τρέξουμε δίπλα στα κύματα
και να κολυμπήσουμε στην άβυσσο των
ονείρων. Μια βουτιά ως τον πυθμένα και θα
βγούμε πάλι πάνω, στα ρηχά.