Πως νιώθεις όταν όλα γκρεμίζονται γύρω
σου..όταν ο αγέρας παρασέρνει τα πάντα
κι εσύ πρέπει να σταθείς στα πόδια σου?
Μην με ρωτάς, δεν ξέρω..
Ακόμα παλεύω με εμένα, με τον αγέρα
και τη σκόνη που μπαίνει στα μάτια μου
και δεν με αφήνει να δω καθαρά..
Τι ύπουλη που είναι..τόση δα μικρή κι έχει
τόση δύναμη μέσα της, σαν ένα μικρό παιδί.
Χθες , ξημερώματα Σαββάτου σε αναζήτησα,
να διαγράψεις μια για πάντα τα ερωτηματικά
μου, να τα κάνεις τελείες, να μην δέχονται
αντίρρηση, να μην έχουν ελπίδα..
Κι Έπειτα τι? θα πετάξω μαζί σου τη σκόνη
και τη βρωμιά από πάνω μου και θα σηκώσω
ψηλά τα φτερά μου..κι όλο υπερηφάνεια θα
χαθώ μέσα στον κόσμο με σκυμμένο το κεφάλι.
Τσακισμένη υπερηφάνεια..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου