«Τα χέρια σου τα δροσερά ριξ’τα στεφάνι γύρω απ’το λαιμό μου»

Είναι άξιον απορίας το πόσο γρήγορα μια γυναίκα από μαχητική διεκδικήτρια των δικαιωμάτων της μπορεί να μετατραπεί σε σκλάβα του εαυτού της και της τέλειας σχέσης της. Χάνει τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμηση της κάνοντας συνεχώς συμβιβασμούς και υποχωρώντας προκειμένου να ικανοποιήσει τα θέλω και τις απαιτήσεις του συντρόφου της, ενώ βάζει σε δεύτερη μοίρα τις δικές της.

Κι εδώ έρχονται τα λόγια των «ειδικών» από τα περιοδικά και τις τηλεοράσεις. Πίστεψε σε σένα, μπορείς! Μπορείς να είσαι ο εαυτός σου σε μια σχέση χωρίς να φοβάσαι ότι θα καταρρεύσεις αν διαλυθεί, αρκεί να πιστέψεις στις δυνατότητές σου.  Και παρόλο που δεν είναι πάντοτε εξειδικευμένοι επιστήμονες αυτοί που μοιράζονται μαζί σου τις αλήθειες αυτές γνωρίζουν κάτι για το οποίο εσύ παρα-πλανάσαι. Ότι δηλαδή η γυναίκα έλκεται από άντρες επιτυχημένους που μπορούν να της εξασφαλίσουν άνεση και ασφάλεια και που μπορούν να αναλάβουν τις περισσότερες υποχρεώσεις δίνοντας της ελάχιστο χώρο για πρωτοβουλία και προσωπική έκφραση; Από πότε; Από πάντα. Από τότε που οι γονείς μας φρόντιζαν να μην μας λείπει τίποτα και σε κάθε δυσκολία  που εμείς τα παρατούσαμε εκείνοι αναλάμβαναν δράση.

 Μας έκανε άραγε ο υπερπροστατευτισμός τους περισσότερο ανεκτικές σε καταστάσεις παραλογισμού και καταπίεσης; Ίσως άθελα τους, και πάντα καλοπροαίρετα, να μας εμφύσησαν την ιδέα ότι χρειαζόμαστε πάντα κάποιον δίπλα μας να μας υποδεικνύει τι να κάνουμε γιατί εμείς ήμαστε αδύναμες. Στην αρχή αυτός ο “κάποιος” ήταν οι γονείς, αργότερα όμως; Είναι ο σύντροφος μας εκείνος που παίρνει  έπειτα την σκυτάλη του προστάτη-“κάποιου”;

Jonisa Dhionisia Lici.