«Σαν βγεις στον πηγαιμό..

Ο Άνθρωπος. Όνομα ουσιαστικό, ενικού αριθμού, γένος «ακαθόριστο». Πληθυντικός αριθμός: οι άνθρωποι.  Όντα ποικιλόμορφα που τρέχουν αγχωμένα προς διάφορες κατευθύνσεις , καλπάζοντας σε νέφη κι έχοντας παράλληλους στόχους.  Περιστασιακά ασυγκίνητοι απέναντι στις εμπειρίες και στα βιώματα της ζωής, με μόνο τους όπλο το κυνήγι της καθημερινότητας, χάνουν κάθε νόημα και νιώθουν κενοί όταν αποπροσανατολισμένα πλέον αναζητούν την ευτυχία και την ικανοποίηση σε μακρινούς παράδεισους, άπιαστα όνειρα. Mε την ψυχή στο στόμα και την καρδιά να πάλεται ανάμεσα στα χέρια τους σαν υπνοβάτες της ζωής, χάνουν κάθε νόημα και ουσία και το μόνο που τους μένει από το ταξίδι είναι η “ιθάκη“ και η καρδια στα χέρια, ξένα χέρια, αφού τα δικά τους κρατούν τις λαμπάδες που ρίχνουν σκιά στο ταξίδι τους.

Οι γρήγοροι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής πέτυχαν να μας τοποθετήσουν σε έναν φαύλο κύκλο όπου όσο κι να προσπαθούμε να βγούμε δεν τα καταφέρνουμε, γιατί  εμείς οι ίδιοι ήμαστε ο πυρήνας του, εκείνοι που τον ανατροφοδοτούν, που του δίνουν λόγο να υπάρχει. Νιώθουμε πως προσπαθήσαμε άδικα, πως τα κίνητρα πορείας μας ήταν λανθασμένα,  πως οι περιπέτειες και οι γνώσεις του εκάστοτε ταξιδιού δεν μας έδωσαν καμιά «περαιτέρω» σοφία, δεν μας δίδαξαν το βαθύτερο νόημα της ζωής. Και απογοητευόμαστε. Τυφλωμένοι από τον φόβο και τον αρνητισμό μας αδυνατούμε να δούμε πως σημασία δεν έχει το τέρμα αλλά η πορεία που ακολουθούμε για να φτάσουμε εκεί. Γιατί στην πορεία αυτή ζούμε μια σειρά από εκπληκτικά γεγονότα, τα οποία παραγκωνίζουμε όταν μένουμε στις δυσκολίες και στα εμπόδια που συναντήσαμε και τα μεγαλοποιούμε.

  ..για την Ιθάκη, να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες γεμάτος γνώσεις»  (Κ. Καβάφης, Ιθάκη, 1911)

Lici Jonisa Dhionisia

jolitsi@yahoo.gr